اینجا

    مهتاب نزدیک است

   آنقدر نزدیک

       که

     حتی

    تبلورش

     نبض احساسم شده است

    نسیم بر گستره شب زمزمه میکند

    موجکها می رقصند

    شکوفه ها به نظاره نشسته اند

    چشمهایت میدرخشند

    تپش زیبای قلبهایمان

    بر عریانیمان

    بر تک شاخه گل سرخ

     جریان می یابد

    لبخندت

    لبخندم

    برما  جاودانه می تابد نازنینم!

     دستهای سقید تو 

            در

    دستهای مردانه ام

      و چنین است که

      عشق ما

         سرانجام  افسانه می شود...

   در قایق کوچک خلوتمان

        عشق درخشیدن گرفت

     همچو فلس زیبای ماهی ها

   قایق ما پارو نداشت

    با نبض احساسمان 

       به سوی

     کلبه مان روان بود

    بوسه بود و نگاه و سکوت

     آغوش من آغوش تو

        ناگفته هایمان

   و قایقمان همچنان به کلبه نزدیکتر میشد...