تو سفر کردی

           به دور دستهای قلبت

    به نزدیکیهای باغ عدن

             حتی آن سوتر

        میان ساحل و دریا

       تو آن لحظه راز آفرینش من بودی

           میدرخشیدی...

            آه چه درخششی!

            چو ماه کامل!

            که شبها

         از پنجره ام

         می بینمش

      منم اینجا تصویری آگاه از تو کشیدم

           آره اول تو رو کشیدم

      دریا و ساحل یک نقاشیه

               با تو

                 نقاشی ام معنا میشه...

   زنده یاد جان لنون نوازنده گیتار الکتریک شاعر و

      خواننده گروه جاودانه بیتلز

      تنهات گذاشتم امشب میدونم

      دلتو شکوندم امشب میدونم

      چشماتو بارونی کردم امشب میدونم

      باورت به من کم شد امشب میدونم

       رفته بودم برات ماهی احساسم رو بگیرم ندونستی

        رفته بودم برات از باغچه دلم گل رز بچینم ندونستی

        رفته بودم با یاد تو یه سر به جزیرمون بزنم ندونستی

        رفته بودم از پرنسسم با همه با غرور بگم ندونستی

    ای شعر تو اشتیاق چشمهایم!

    ای دستهای تو لای موهایم!

     آغوش من جای نبض احساس توست

      سینه تو جای آرامش شعرهایم

        میدانم میدانم دلبندم!

       کلبه ات کوچک ولی زیباست

         دور تا دورش را بوته های گل کاشته ای

          گلهای زنبق و سوسن و ژاله

             و چه خوب آراسته ای باغچه تنهایتو

          من میدانم کلبه تو عالیست

                ای رویای من!

                     اما

           یادم هست آنشب  قلبت به یاد او گریست

                        نگو که  کلبه ام بی جان است

                که هرچه جان هست در دنیا اینجا هست

               نگو که صدایش اینجا خالیست

    که هر چه آواز عشق در دنیا هست اینجا جاریست

                 تو گفتی هر شب برایش دعا میکنم

                منم هر شب با ستاره ها از تو یاد میکنم

                تو گفتی فقط خاطراتش باقیست

                من می گویم خاطراتت تو دلم زندانیست

            شعر تو با شعر من پهلو نمیزند نازنینم!

  شعر تو شعر دلتنگیست شعر من شعر یکرنگیست...

        تک درخت تنهایی بودم 

            در سبزه زار نگاهت روییده ام

                با اشکهای دیشبت

                    یار من!

              شاخه هامو شسته ام

          از غصه ها دل کنده ام

          در آرزوی تو

               نازنینم

           قصه ها ساز کرده ام...

   شبی به روشنایی قلبم

           و به روشنایی چشمهایت

   به مهمانی ستارگان دعوت شدم

        تو را آنجا دیدم

    همچو ماه میدرخشیدی

      و ستارگان به دورت حلقه زده بودند

                آری مرجانکم

          آنشب

      تو را به قلبم هدیه کردم...

  آغوشم فقط برای توست دلبندم!

  حتی فاصله ها هم دیگر نمیتوانند مانع بشوند...

      تو به من آرامش میدهی

     و من تنها میتوانم اشکهایم را بهت هدیه کنم...