تــــــــــــــو رفــــــــــتی

    به سوی ســـــــــرزمین های گـــــــــــرم

     قلمــــــــــــــــرو نخل ها

    به ســــــــــــوی کرانه های بی انتهای جنـــــــــــوب

     تــــــــــــو رفــــــــــــتی

      به سرزمـــــــــــــــین ماسه ها

             و

    مــــــــــــــــــن

         با دستــــــــــــــــهایم

      غــــــــــــــربت سرد سنگین چشمهایم را

           بر باد شمال سوار میکنم

           و به سوی ♥تـــــو♥ ♥مـــــرجانکم♥ خواهم آمد...

   دستـــــــــهایت را در دستـــــــــــهایم بگذار عـــــــــشق من

     پاییـــــــــــــــز فصل بوســــــــه های من و تـــــــــــوست

      چه کسی میداند

      با تــــــــــــو بــــــــودن یعنی چه؟

      بگذار با بــــــــــــوسه های پاییـــــــــزیمان

        ارزشـــــــــمندترین تصویر زندگیم را

          به تــــــــــــو هدیه کــــــــــــــــنم...

    قلبـــــــــــــــم 

       تصویر پیچکهای نـــــــــبض احساسم

            را آه میـــــــــــــــــکشد

                 آه...

                    و

         آغـــــــــــــوشم

           با راز زیبای وجــــــــودت

           آرام می شود...

    اینجا

    مهتاب نزدیک است

   آنقدر نزدیک

       که

     حتی

    تبلورش

     نبض احساسم شده است

    نسیم بر گستره شب زمزمه میکند

    موجکها می رقصند

    شکوفه ها به نظاره نشسته اند

    چشمهایت میدرخشند

    تپش زیبای قلبهایمان

    بر عریانیمان

    بر تک شاخه گل سرخ

     جریان می یابد

    لبخندت

    لبخندم

    برما  جاودانه می تابد نازنینم!

     دستهای سقید تو 

            در

    دستهای مردانه ام

      و چنین است که

      عشق ما

         سرانجام  افسانه می شود...

   در قایق کوچک خلوتمان

        عشق درخشیدن گرفت

     همچو فلس زیبای ماهی ها

   قایق ما پارو نداشت

    با نبض احساسمان 

       به سوی

     کلبه مان روان بود

    بوسه بود و نگاه و سکوت

     آغوش من آغوش تو

        ناگفته هایمان

   و قایقمان همچنان به کلبه نزدیکتر میشد...

     تو سفر کردی

           به دور دستهای قلبت

    به نزدیکیهای باغ عدن

             حتی آن سوتر

        میان ساحل و دریا

       تو آن لحظه راز آفرینش من بودی

           میدرخشیدی...

            آه چه درخششی!

            چو ماه کامل!

            که شبها

         از پنجره ام

         می بینمش

      منم اینجا تصویری آگاه از تو کشیدم

           آره اول تو رو کشیدم

      دریا و ساحل یک نقاشیه

               با تو

                 نقاشی ام معنا میشه...

   زنده یاد جان لنون نوازنده گیتار الکتریک شاعر و

      خواننده گروه جاودانه بیتلز

      تنهات گذاشتم امشب میدونم

      دلتو شکوندم امشب میدونم

      چشماتو بارونی کردم امشب میدونم

      باورت به من کم شد امشب میدونم

       رفته بودم برات ماهی احساسم رو بگیرم ندونستی

        رفته بودم برات از باغچه دلم گل رز بچینم ندونستی

        رفته بودم با یاد تو یه سر به جزیرمون بزنم ندونستی

        رفته بودم از پرنسسم با همه با غرور بگم ندونستی

    ای شعر تو اشتیاق چشمهایم!

    ای دستهای تو لای موهایم!

     آغوش من جای نبض احساس توست

      سینه تو جای آرامش شعرهایم

        میدانم میدانم دلبندم!

       کلبه ات کوچک ولی زیباست

         دور تا دورش را بوته های گل کاشته ای

          گلهای زنبق و سوسن و ژاله

             و چه خوب آراسته ای باغچه تنهایتو

          من میدانم کلبه تو عالیست

                ای رویای من!

                     اما

           یادم هست آنشب  قلبت به یاد او گریست

                        نگو که  کلبه ام بی جان است

                که هرچه جان هست در دنیا اینجا هست

               نگو که صدایش اینجا خالیست

    که هر چه آواز عشق در دنیا هست اینجا جاریست

                 تو گفتی هر شب برایش دعا میکنم

                منم هر شب با ستاره ها از تو یاد میکنم

                تو گفتی فقط خاطراتش باقیست

                من می گویم خاطراتت تو دلم زندانیست

            شعر تو با شعر من پهلو نمیزند نازنینم!

  شعر تو شعر دلتنگیست شعر من شعر یکرنگیست...

        تک درخت تنهایی بودم 

            در سبزه زار نگاهت روییده ام

                با اشکهای دیشبت

                    یار من!

              شاخه هامو شسته ام

          از غصه ها دل کنده ام

          در آرزوی تو

               نازنینم

           قصه ها ساز کرده ام...

   شبی به روشنایی قلبم

           و به روشنایی چشمهایت

   به مهمانی ستارگان دعوت شدم

        تو را آنجا دیدم

    همچو ماه میدرخشیدی

      و ستارگان به دورت حلقه زده بودند

                آری مرجانکم

          آنشب

      تو را به قلبم هدیه کردم...

  آغوشم فقط برای توست دلبندم!

  حتی فاصله ها هم دیگر نمیتوانند مانع بشوند...

      تو به من آرامش میدهی

     و من تنها میتوانم اشکهایم را بهت هدیه کنم...

     تابی به اندازه تنهایی من

         غروبی که از راه میرسید

            و بغضی که باور می کردفاصله ها را...

  ...و سرانجام آیا حوا بود آدم را وسوسه کرد؟!!

      تاریخ را مردان نوشته اند

     مردان قهرمانهایش هستند

     و زنان را شرور و ضعیف به تصویر کشیده اند

       زنان عزیز! به مرد نماها دیگر باج ندهید...

...و تو 21 ساله شدی

تولدت مبارک  مرجان عزیزم

   آن روزها گذشت...

   آن روزهای سرشار

    هر لحظه مان تابش گلها بود

     چشمهامان پاکی زلال آبها بود

                  آری دلبندم!

                    آن روزها گذشت...

     نوش جان...!

گه ر سیوه ک بوو...

گه ر سیوه ک بوو‚له تی ده که م

له تیک بو خوم ‚له تیک بو تو

بزه یه ک بوو ‚له تی ده که م

له تیک بو خوم‚ له تیک بو تو

خه فه تیک بوو ‚به شت ناده م

هه لیده مژم وه ک دوا په تو!

ماموستا پشیو

ترجمه

اگر تنها سیبی بود...

اکر تنها سیبی بود‚ نصفش میکنم

نصفش مال من‚ نصف دیگرش برای تو

اگر تنها لبخندی بود ‚نصفش میکنم

نصفش مال من‚ نصف دیگرش مال تو

اندوهی اگر باشد‚نیست تورا قسمتی!

عمیقا همچوآخرین نفس خواهم مکیدش...

    ای روشنایی! 
           تو را باور دارم

      حتی در شب های تابستان

        حتی در قلب شهرهای افسرده مان 

            حتی

        وقتی که اشکهایت را پنهان میکنی...

     از آسمان آمدی  

             و

        مردمانی که تو را

        در زمین نشاندند...

سبزه ها منتظرت بودند

          بارانی که دیشب باریده بود نیز

           و راهی که به خاطره هات می رفت... 

                من میدانستم

                تو باز میگردی...

کسی دیگر تو را ندید نازنینم...

       چقدر زود پرواز کردی

             زمین دیگر جای تو نبود

                  کوچک بود

                        و 

                قلب تو بزرگ

      تو آن بالاها

       نوازش میکنی پاکی آواز آبهارا

            و من این پایین

                  هنوز

              منتظرم که...

                    نه نه

          میدانم که هرگز نمی آیی...

g

   کاش میدانستم کاش میدانستم

              نگاهت به کجاست...

   میدانم میدانم

       اشکهای تو پرواز پروانه هاست

           بیا خوب من

            کوله ام پر از شقایقست

                   و       

                   کلبه ام 

           با شمع نگاه تو

                              روشن میشود...

پرواز کن پرواز کن

  نگو نمیشه

تنها اندکی به

  مهربانی نیاز داری

پرواز تو قشنگترین شعر میشه

               و من

 در اشتیاق سرودنش...

   سوناتهای مهتاب

ریتم استعاره ها و

عشقهایی که با گیتارهای زنگ زده

خاطره هارا مرور می کنیم...

      ... و چنین شد

     روزی امواج دریا من را با خود تا بی کرانهای

            عشق بردند...

         تو

    لای دفترم بودی و نگاهت تو قلبم

         از دفتر خاطره ام پرواز کردی

                و نیز

           بر فراز شب

     به سوی مهتاب آمدی

      دستان تو نصیب من شد

                 و

        چشمهای تو نیز...

     شب و روزت فرقی نمیکند

       دیوارهای زندان نگاهت را میشکند

       میدانم میدانم

    تو به دور دست های قلبت می نگری

                         و

       اشتیاق آزادی چشمانت را پر کرده است...